W ostatnich latach wiele podwórek zamieniło się w pola golfowe z sianym lub rozwijanym z rolki, krótko przystrzyżonym trawnikiem.
Taki trawnik to oznaka wielkomiejskości, prestiżu, elegancji i zadbania. Tego ostatniego szczególnie, bo rzeczywiście o trawnik trzeba dbać.
Kto zdecydował się na trawę sądząc, że to proste i nie pochłaniające czasu rozwiązanie, ten się grubo pomylił. Mięsisty, gładki, gęsty, soczyście zielony trawnik wymaga, czasu, pracy, zaangażowania i środków.
Murawa z trawy wymaga od ogrodnika żmudnej pracy. Regularnego koszenia, stosowania nawozów, areacji, odchwaszczania…
Czy zatem warto ponosić tak wielki trud zważywszy, że piękny zielony trawnik to katastrofa dla ekologii i bioróżnorodności?
Ekologiczna alternatywa dla trawy
Idealny trawnik bez innych roślin upowszechnił się w Europie w latach 80-tych. Dziś stopniowo wielu świadomych Europejczyków zaczyna wybierać trawnik, który jest mniej wymagający, a jednocześnie przyjazny dla bioróżnorodności środowiska. Rośliny, zwierzęta, ptaki, owady i dżdżownice docenią bardziej zróżnicowany trawnik.
Trawnik ekologiczny wymaga mniej zabiegów pielęgnacyjnych. Im mniej kosisz tym lepiej, mniej regularne koszenie pozwoli odpocząć glebie, lepiej znieść upały, zatrzymać więcej wody i pomieścić więcej zwierząt.
Kilka eko porad jeśli już masz trawnik z trawy.
Poczekaj, aż trawa osiągnie min. 10 cm wysokości, zanim zaczniesz kosić!
Kosiarki spalinowe są bardzo zanieczyszczające (emitują 93 razy więcej zanieczyszczeń niż samochód!). Jeśli masz mały obszar, wybierz kosiarkę mechaniczną. Jeśli masz duży teren, zamiast strzyżenia postaw na eko-wypas zwierząt lub postaw na łąkę kwietną.
Latem nie podlewaj. Niech trawnik żółknie – to całkiem naturalne. Jeśli chcesz go podlewać, rób to maksymalnie raz w tygodniu. Podlewaj wcześnie rano lub wieczorem, aby nie spalić trawy.
Zmniejsz przestrzeń, jaką przeznaczasz na trawnik: kwitnąca łąka, której nie będziesz kosić, ogród warzywny, drzewa i rośliny, które nie wymagają podlewania, a nawet oczko wodne z roślinami wodnymi – to świetne dla środowiska rozwiązania.
Trawnik ekologiczny nie powinien być jednolity, mlecze i stokrotki przyciągają wiele owadów zapylających. Babka lancetowata jest również uważana za chwast, ale jest rośliną jadalną, a nawet leczniczą, podobnie jak portulaka.
Również mech i grzyby nie powinny być postrzegane jako chwasty, które należy za wszelka cenę wyplenić.
Koniczyna jako alternatywa dla traw gazonowych?
Koniczyna to wróg działkowca, który marzy o idealnym trawniku. A jednak ma wiele zalet: pozostaje zielona nawet latem, bardzo łatwo rośnie. Ponadto jest idealnym nawozem zielonym, wprowadzającym do gleby azot.
Ponadto koniczyny nie trzeba kosić, nawozić ani podlewać. I może być bardzo ładna. Istnieją odmiany mikrokoniczyny, które pozwalają uzyskać dywan przypominający trawnik.
„Trawnik” z koniczyny – wady i zalety
Skoro koniczyna ma tak przekonującą przewagę nad angielskim trawnikiem, to dlaczego właściciele działek nie ustawiają się w kolejce po jej nasiona?
Zalety koniczyny:
Piękny dekoracyjny wygląd trawnika koniczynowego doskonale uzupełnia ogrody skalne, ogrody różane czy rabaty kwiatowe.
Trawnik z koniczyny jest gęsty i soczysty, intensywnie zielony i wizualnie jednolity. System korzeniowy tej rośliny dobrze radzi sobie z większością chwastów.
Taki trawnik może długo wytrzymać bez podlewania i koszenia, a mimo to pozostać w doskonałej kondycji. Jest to bardzo wygodne, jeśli jego właściciele są nieobecni przez długi czas i nie mają możliwości ciągłego opiekowania się nim.
Trawnik z koniczyny jest niezwykle odporny na deptanie, dlatego dzieci mogą się na nim bawić, a zwierzęta biegać po nim bez ryzyka. Nawet po całkowitym strzyżeniu wszystkie łysiny znikają w ciągu 3-4 dni.
Koniczyna jest doskonałym zielonym nawozem, wzbogaca glebę, na której rośnie, w azot. Ta funkcja ma znaczenie, gdy trawnik jest mieszany. Pozostałe gatunki roślin biorące udział w składzie otrzymują dodatkowe odżywienie, wyglądają zdrowiej i nie chorują.
Koniczyna ma potężny system korzeniowy, dlatego taki trawnik można wysiać na obsypujących się zboczach w celu ich wzmocnienia.
Trawnik z koniczyny świetnie wygląda zarówno z bliska, jak i z daleka.
Wady koniczyny:
Koniczyna jest niezwykle wytrwała, ale ma to swoje wady. Swoją witalnością tłumi inne rośliny. Koniczyna to chwast i jeśli zbliży się do roślin uprawnych będzie z nimi rywalizować. Dlatego uprawa koniczyny może stopniowo przerodzić się w walkę z nią.
Koniczyna gromadzi dużą wilgotność, więc taki trawnik jest bardziej śliski niż ten z trawy, co oznacza, że trudniej na nim pograć w piłkę, a dzieci muszą biegać ostrożnie.
Gdy koniczyna zakwitnie, trawnik musi zostać oczyszczony. W przeciwnym razie wygląda na zaniedbany.
Odmiana karłowata
Odmiana koniczyny białej pełzającej „Pipolina” należy do kategorii mikrokoniczyny. Dostępna jest także trawa z dodatkiem tej mikrokoniczyny, co znacząco zwiększa zalety trawnika, ponieważ go zagęszcza, odżywia, zwiększa bioróżnorodność, zapewnia więcej wilgoci i bardziej intensywny kolor latem.
Ta karłowata odmiana jest nowością na rynku, ale szybko zyskuje popularność. Ma małe liście i niską wysokość rośliny – do 5 centymetrów, czyli znacznie mniej w porównaniu z innymi odmianami koniczyny tego gatunku.
Atrakcyjna murawa z mikrokoniczyny jest w stanie pozostać zielona przez cały rok, a jej niesamowita tolerancja na suszę sprawia, że murawa jest świeża i bujna nawet w gorących i suchych warunkach.
Tę miniaturową koniczynę można łączyć z dowolną odmianą traw gazonowych lub zasiać w czystej postaci. Powolny wzrost, soczysty kolor i odporność na zużycie zapewniają atrakcyjny wygląd murawy, co jest bardzo ważne w przypadku mocno deptanych terenów, gdzie trudno jest utrzymać wysoką jakość powierzchni. Zapewnia to gęsta struktura kłączy mikrokoniczyny.
Wysiew nasion można prowadzić przez cały sezon, ale wskazane jest zakończenie pracy przed końcem sierpnia. Po wysianiu nasiona należy zagrabić i zwałować. Przed kiełkowaniem nasiona muszą być regularnie podlewane.
