Stare powiedzenie z czasów starożytnych mówiło: „Dlaczego człowiek miałby umierać, kiedy w ogrodzie rośnie szałwia?”.
Rdzenna ludność Ameryki nazywała tę roślinę „zbawieniem” – by podkreślić jej ogromną moc leczenia wielu chorób.
We Francji ta roślina nazywa się „toute bonne” – co oznacza „wszystko w porządku”.
Przeglądając strony starożytnej literatury medycznej, przekonamy się, że szałwia jest zalecana przy wielu problemach zdrowotnych.
Arabscy lekarze bardzo cenili szałwię i wierzyli, że jej regularne stosowanie może wydłużyć życie.
Botanik John Gerard powiedział, że szałwia jest szczególnie dobra dla głowy i mózgu. Wyostrza zmysły, przywraca zdrowie osobom dotkniętym paraliżem i usuwa drżenie kończyn.
Inni autorzy twierdzą, że szałwia wzmacnia nerwy i gasi gorączkę.
Obecnie szałwia jest stosowana w co najmniej 4 głównych kategoriach chorób:
– zaburzenia pracy mózgu: wzmacnia psychikę i pamięć, pobudza aktywność mózgu, zapobiega chorobie Alzheimera i starości, usuwa bóle głowy;
– zaburzenia nerwowe: usuwa niepokój, niepokój, depresję, splątanie, zmęczenie, równoważy układ nerwowy, poprawia zdrowie emocjonalne;
– zaburzenia hormonalne: równoważy system hormonalny, redukuje uderzenia gorąca związane z menopauzą, nocne poty i produkcję mleka, obniża poziom cukru w cukrzycy;
– zaburzenia trawienia: eliminuje wzdęcia (nadmiar gazów), przywraca utracony apetyt i uspokaja wrażliwy żołądek.
Inną dziedziną, w której szałwia naprawdę wyróżnia się, są choroby jamy ustnej i gardła. Jest to jedna z najskuteczniejszych roślin w leczeniu infekcji jamy ustnej i gardła, ze względu na swoje właściwości antybakteryjne, antyseptyczne i przeciwzapalne:
– ból gardła, kaszel, zapalenie krtani, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, astma, zapalenie oskrzeli, nieżyt nosa, zapalenie zatok, choroby układu oddechowego z obfitą wydzieliną, zapalenie jamy ustnej, ropne zęby, ból gardła, cuchnący oddech, przeziębienie, gorączka.
W takich przypadkach szałwia jest używana w postaci płynów do płukania ust.
Dr Rudolf Weiss zaleca mieszankę 10 ml nalewki z szałwii i 10 ml nalewki z rumianku na dolegliwości jamy ustnej i gardła.
Nalewki wlewa się do szklanki wody, miesza i opłukuje kilka razy dziennie, w razie potrzeby nawet co godzinę.
Co nauka mówi o szałwii
Większość starożytnych zastosowań szałwii została obecnie potwierdzona naukowo. Kilka badań wykazało, że szałwia hamuje wydzielanie potu u osób z nadmierną potliwością oraz zmniejsza nocne poty i uderzenia gorąca u kobiet po menopauzie.
Wyciąg i olej z szałwii mogą redukować substancję w mózgu zwaną acetylocholinoesterazą, a to może wyjaśniać skuteczność rośliny w łagodzeniu zaburzeń pamięci i obfitej potliwości.
Osoby cierpiące na nadmierną potliwość mogą spróbować napić się herbaty szałwiowej (przygotowanej z 2 łyżek suszonej rośliny gotowanej przez 10 minut w litrze wody, a następnie pozostawionej do zaparzenia na kolejne 15 minut). Wypija się po całkowitym ostygnięciu.
Badania laboratoryjne wykazały również, że szałwia ma właściwości przeciwbakteryjne i zawiera związki przeciwutleniające, które chronią ściany komórkowe przed uszkodzeniem.
Szałwia może być łączona z rozmarynem w celu uzyskania toniku dla mózgu, z jeżówką na dolegliwości jamy ustnej i gardła, z dziurawcem zwyczajnym na niepokój i poprawę nastroju.
Dr John Heinermann mówi, że szałwia jest dobra na wszystkie rodzaje swędzenia, niezależnie od tego, czy jest to spowodowane reakcją alergiczną, czy też nerwowością, łuszczycą, egzemą lub zatruciem.
Weź garść świeżych liści szałwii, pokrusz i zalej 600 ml przegotowanej wody i pozostaw na godzinę, a następnie odcedź i użyj do zewnętrznego okładu miejsc dotkniętych świądem.
Gdy skóra jest jeszcze mokra, przykryj ją mąką razową (nie białą) i pozostaw do wyschnięcia. Już po 10 minutach poczujesz uspokajającą ulgę.
Dr Richard Whelan mówi, że dobrym pomysłem jest, aby wszyscy przetestowali tę roślinę w małej dawce, aby sprawdzić reakcje.
Do przygotowania herbaty można użyć łyżeczki rośliny gotowanej przez 5 minut z 1 szklanką wody. Nalewki można wziąć 10-20 kropli dziennie.
Środki ostrożności i przeciwwskazania
Szałwia jest przeciwwskazana u kobiet w ciąży i karmiących, osób z padaczką lub zapaleniem nerek. Diabetycy powinni stale kontrolować poziom cukru we krwi podczas kuracji szałwią.
Według zaleceń Komisji Europejskiej dawki dobowe doustne wynoszą: liść w naparach 4-6 g; olejek 0,1-0,3 g; nalewka 2,5-7,5 g. Preparaty szałwii mogą być zalecane kobietom w każdej fazie przekwitania. Nie powinny natomiast być polecane kobietom ciężarnym ze względu na obecność tujonu.
Przy dłuższym podawaniu przetworów z szałwii i w nadmiernych dawkach może dojść do zatrucia organizmu (otępienie, drgawki, nudności, bóle i zawroty głowy).
