Skrzyp to imponująca roślina prehistoryczna. Pochodzi z epoki dinozaurów, kiedy to osiągnęła wysokość 30 metrów. Dziś ledwo sięga nam do kolan, ale jego moc nie została utracona.
Skrzyp – żadna roślina nie przebije go pod względem zawartości krzemu
Skrzyp polny (Equisetum arvense) Dawniej w Polsce skrzyp nazywany był koszczką i jedlinką, rzadziej strzępką. Skrzyp jest surowcem silnie zmineralizowanym. Zawiera krzem, potas, magnez, fosfor, wapń, sód i mangan.
Jest najbogatszym źródłem krzemu w przyrodzie. W jego składzie znajdują się także inne związki o potencjale terapeutycznym, takie jak kwas salicylowy, beta-sitosterol, kwasy (akonitowy, askorbinowy, jabłkowy, szczawiowy, cytrynowy, malonowy, ekwizetolowy, di-E-kawoilo-meso-winowy, chlorogenowy, protokatechowy, kawowy (i ich estry), fitosterole (kampesterol), witamina C, olejek eteryczny, saponiny, ekwisetaminy, fitosterol itp.
W jakich sytuacjach pomaga skrzyp polny
Działanie:
- moczopędne, zwiększające wydalanie chlorku sodu, mineralizujące (dostarcza potas, magnez, krzem), przeciwkamicze (utrudniające powstawanie kamieni moczowych i żółciowych),
- uszczelniające i wzmacniające naczynia krwionośne, przeciwmiażdżycowe, przeciwkrwotoczne (zwiększające krzepliwość krwi), krwiotwórcze (pobudzające procesy tworzenia krwinek),
- pobudzające regenerację tkanki łącznej właściwej, kości, chrząstek i nabłonków,
- przyśpieszające gojenie ran i owrzodzeń, przeciwwrzodowe,
- odtruwające (wspomagające wydalanie ksenobiotyków i szkodliwych produktów przemiany materii),
- przeciwzapalne,
- przeciwwysiękowe, poprawiające elastyczność skóry,
- spazmolityczne (rozkurczowe).
Zastosowanie:
- stany zapalne nerek, moczowodów, pęcherza moczowego i cewki moczowej, skąpomocz, piasek moczowy, kamica moczowa, infekcje układu moczowego,
- zatrucia, kuracje odtruwające;
- przewlekłe choroby skóry, włosów i paznokci (pękanie, brak elastyczności, łamliwość, rozwarstwianie, wypryski, pokrzywka, krostki, łuszczyca, łupież, trudno gojące się odleżyny, rozpadliny, owrzodzenia, wypadanie włosów, trądziki),
- stany zapalne przewodu pokarmowego, kamica żółciowa, choroba wrzodowa, hemoroidy, brodawczaki jelita grubego, owrzodzenia jelit;
- stany zapalne oskrzeli, gardła, krtani, opłucnej i płuc; zapalenie warg, zapalenie dziąseł; gruźlica; kaszel;
- choroby alergiczne;
- krwotoki z nosa;
- zapalenie naczyniówki i siatkówki, zapalenie powiek, zapalenie spojówek;
- nadmierne krwawienia miesiączkowe; pękanie i przepuszczalność naczyń krwionośnych; plamice naczyniowe, teleangiektazje
- złamania, uszkodzenia stawów, choroby reumatyczne.
Skrzyp — naturalny klej na złamane kości
Kości wzmacniają się i goją szybciej, gdy osoby ze złamaniami piją herbatę ze skrzypu. Roślinę można również stosować zewnętrznie, jako okład lub kompres. Równie korzystne są kąpiele w herbacie ze skrzypu.
Sekretem szybszego gojenia złamań jest wysoka zawartość krzemu. Minerał ten utrzymuje razem cząsteczki białka w naczyniach krwionośnych i tkankach łącznych. Krzem ma szczególne znaczenie dla wzrostu i stabilności struktury szkieletowej. Badania kliniczne wykazały, że złamania kości goją się szybciej, gdy pacjent spożywa skrzyp polny.
Ponadto włączenie tej rośliny do diety zmniejsza ryzyko wystąpienia osteoporozy. Naturopaci polecają skrzyp, także sportowcom, do leczenia zwichnięć, zwichnięć stawów czy naderwań więzadeł.
Skrzyp polny stymuluje tworzenie kolagenu
Krzem to także materiał, z którego zbudowany jest kolagen. Kolagen działa jak klej, wspierając skórę i tkankę mięśniową.
Skrzyp jest niezwykle cenny nie tylko dla koki, ale także dla utrzymania młodości i elastyczności skóry oraz tętnic. Pomaga paznokciom, zębom i włosom.
Stosowanie skrzypu
Napary ze skrzypu są mało wartościowe lub bezwartościowe. Silnie zmineralizowane ściany komórkowe utrudniają przenikanie do naparu substancji czynnych. Dopiero gotowanie i rozdrabnianie skrzypu ułatwia ich przechodzenie do roztworu.
Ziele skrzypu w torebkach ekspresowych jest bezwartościowe. Słabo ekstrahuje się, a wcześniej sproszkowane ziele łatwo wietrzeje.
Ziele skrzypu najlepiej rozdrabniać i mielić tuż przed przerabianiem (gotowaniem, ekstrakcją alkoholem 30-40%).
Macerat ze sproszkowanego skrzypu
Ziele skrzypu sproszkowane można poddać maceracji i przygotować je do takiej formy, aby było lepiej przyswajalne. W tym celu suche (lub świeże) ziele zmielić na proszek (miazgę), zalać niewielką ilością gliceryny z alkoholem oraz kwasem cytrynowym (na każdą łyżkę ziela świeżego lub suchego i zmielonego dać 1 łyżeczkę gliceryny, 1 łyżeczkę alkoholu 30-40% i 1/3 łyżeczki kwasu cytrynowego, wymieszać). Odstawić na 24 godziny. Następnie na każdą łyżkę tak przygotowanej papki dać 1 łyżkę miodu, wymieszać starannie. Zażywać 3-4 razy dziennie po 1 łyżce. Preparat jest łatwo przyswajalny i trwały, można przechowywać około 2 lata.
Macerat ze świeżego ziela skrzypu
1 szklankę mielonego świeżego ziela zalać 3 szklankami wody ciepłej przegotowanej. Odstawić na 6-8 godzin, przecedzić. Pić 100 ml 2 razy dziennie, lub 50 ml 4 razy dziennie.
Odwar skrzypowy
1 łyżkę ziela skrzypu rozdrobnić, najlepiej przemielić, zalać 1 szklanką wody, gotować 10 minut, odstawić na 20 minut, uzupełnić brakującą ilość wody, do objętości 1 szklanki. Przecedzić. Pić 1-2 szklanki dziennie odwaru.
Nalewka ze skrzypu
4 łyżki ziela świeżego lub suchego (świeże zawsze lepsze) rozdrobnić w młynku lub maszynce do mięsa, zalać 200 ml wody, gotować 15 minut, następnie dodać 200 ml alkoholu 40%, dosypać jeszcze dwie łyżki ziela rozdrobnionego i zamknąć w słoju na 2 tygodnie.
Jako środek moczopędny i czyszczący krew, środek przeciwzapalny i przeciwwysiękowy sprawdza się wino z ziela skrzypu. Kwasy obecne w winie rozmiękczają zmineralizowane ściany komórkowe i dobrze wypłukują składniki czynne z komórek. W celu przygotowania takiego wina skrzypowego – Vinum Equiseti 125-130 g ziela świeżego skrzypu zalać 500 ml wina mocnego czerwonego, gotować 5 minut, odstawić do ostygnięcia, dolać 100 ml alkoholu 40% (rum lub wódka czysta), odstawić w słoju szczelnym na 2 tygodnie. Przefiltrować. Zażywać 1 raz dziennie po kieliszeczku na wzmocnienie naczyń krwionośnych, jako środek przeciwsklerotyczny, obniżający poziom cholesterolu, moczopędny, przeciwobrzękowy i przeciwzawałowy.
Środki ostrożności
Skrzyp zawiera antyaneurynę w formie enzymu tiaminazy, rozkładającego witaminę B1. Dlatego przy dłuższym podawaniu przetworów ze skrzypu konieczne jest uzupełnianie witaminy B1 (3-5 mg 2 razy dziennie). Witaminę B1 przyjmować o innej porze dnia niż preparat skrzypu.
Skrzyp jest ogólnie dostępny za bezpieczny, ale przyjmując skrzyp należy zwrócić uwagę lub zwrócić uwagę na:
Dawkowanie: Zbyt duża ilość skrzypu może być szkodliwa. Zawsze trzymaj się zalecanych dawek i nie przekraczaj ich.
Ciąża i karmienie: Zalecane jest unikanie stosowania skrzypu w tych okresach.
Problemy z nerkami: Osoby z chorobami nerek lub kamieniami nerkowymi powinny stosować skrzyp wyłącznie pod okiem lekarza i doświadczonego fitoterapeuty.
Nadwrażliwość lub alergie: Osoby uczulone na skrzyp nie mogą go przyjmować by nie wywołać niepożądanych reakcji.
Interakcje z lekami: Skrzyp może wchodzić w interakcje z lekami, w tym z lekami moczopędnymi. Osoby, przyjmujące leki na stałe powinny skonsultować przyjmowanie skrzypu z lekarzem prowadzącym.
UWAGA! Treści w serwisie z założenia mają charakter informacyjno-edukacyjny. Jeśli cierpisz na choroby przewlekłe lub stosujesz leki, zalecamy skonsultowanie się z lekarzem przed rozpoczęciem naturalnego leczenia, aby uniknąć interakcji. Odkładając lub przerywając klasyczne zabiegi medyczne, możesz zagrozić swojemu zdrowiu.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28275210/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37732051/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35809378/,
Miniatura wpisu: MPF CC BY-SA 3.0