Chorobę i jej objawy jako pierwszy opisał w 1817 roku lekarz praktykujący w Londynie James Parkinson.
Choroba rozwija się wiele lat, a pierwszy jej symptomy pojawiają się na długo przed rozpoznaniem tej ciężkiej, degradacyjnej choroby.
Nie wszyscy chorzy posiadają wszystkie te same objawy choroby. Jednak większość z nich dotyka każdego chorego. Choroba dotyka częściej kobiety niż mężczyzn, a średni wiek chorych to 58 lat.
Zespół Parkinsona
Choroba Parkinsona znana również jako zespół Parkinsona to zaburzenie układu nerwowego, które powoduje uszkodzenie małych grup komórek w mózgu, a następnie ich obumieranie.
W wyniku tej choroby komórki nie mogą już produkować dopaminy, której nasz organizm potrzebuje, aby móc płynnie się poruszać i kontrolować ruchy ciała.
Osoby z tą chorobą często mają objawy, takie jak drżenie, problemy z mową i sztywność rąk i nóg.
Każdy może być potencjalnym chorym, choć część zachorowań ma podłoże genetyczne. Osoby, które osiągnęły wiek 50 lat, mają większe ryzyko i dotyczy około jednej na 500 osób.
Jednak są także rozpoznania choroby w młodszych grupach wiekowych około 40 lat, a nawet istnieje tzw. parkinsonizm młodzieńczy dotyczący 20-latków.
Choroba jest długotrwałą chorobą neurodegradacyjną, która stopniowo się pogarsza i wyłącza chorego z normalnego życia. Niestety nie ma jeszcze lekarstwa, choć w ostatnich latach pojawiło się wiele obiecujących badań nad skutecznym lekiem.
Stosuje się leczenie objawowe. Jednak najważniejszy jest prekursor dopaminy, który stał się przełomem w medycynie i znacząco poprawia jakość życia chorych i opóźnia postęp choroby.
Ocenia się, że w Polsce jest ok. 60-80 tysięcy chorych z chorobą Parkinsona, a co roku przybywa ok. 4-8 tys. nowych przypadków tej choroby.
Jak wspomniano wcześniej, objawy choroby Parkinsona mogą się różnić w zależności od osoby. Istnieje jednak lista objawów, które często są związane z tą chorobą. Trzeba pamiętać, że objawy pojawiają się stopniowo i są rozłożone w czasie.
Pierwsze objawy są to objawy tzw. niecharakterystyczne takie jak:
• zaparcia
• zaburzenia snu
• zaburzenia nastroju
• osłabienie lub utrata węchu
• depresja.
Te symptomy mogą wystąpić już na kilka lat przed pojawieniem się bardziej charakterystycznych dla choroby objawów.
Jednym z pierwszych objawów jest tzw. mikrografia chory stopniowo zmniejsza litery w trakcie pisania.
Następnie pojawiają się takie symptomy jak ślinotok, czy wzmożone wydzielanie gruczołów łojowych, chory ma napadowe poty i tzw „naoliwioną twarz”.
Te sygnały są wciąż subtelne i są zwykle tłumaczone efektami starzenia.
Choroba zostaje rozpoznana na ogół dopiero wtedy gdy pojawiają się symptomy charakterystyczne. Niestety zwykle jest już wówczas dość mocno zaawansowana.
Najczęstsze objawy to charakterystyczne:
• Drżenie
• Sztywność
• Spowolnienie
• Zmęczenie
• Utrudnione poruszanie
• Utrata zdolności poruszania ręką lub nogą (odpowiednio)
• Zaburzenia równowagi
• Problemy z mówieniem (mówienie monotonne)
• Skurcze mięśni podczas pisania
• Pusty wyraz twarzy lub zagubiony wygląd
Inne objawy, nie tak typowe, ale bardzo często związane z chorobą Parkinsona to:
• Problemy z pęcherzem i jelitami
• Zaparcia
• Upadanie
• Problemy z oczami
• Bolesne kończyny
• Emocjonalna niestabilność
• Problemy z pamięcią
• Zaburzenia snu
• Niskie ciśnienie krwi
• Degeneracja poznawcza
• Halucynacje
• Demencja
• Niespokojne nogi
• Problemy skórne
• Nadmierne pocenie
• Problemy komunikacyjne i językowe
• Trudności z połykaniem
Jeśli rozpoznajesz u siebie lub bliskiej osoby któreś z powyższych objawów, warto skonsultować je z lekarzem rodzinnym, który być może skieruje do neurologa.
Im wcześniej rozpoznana i leczona choroba, tym jakość życia pacjenta lepsza.
