Borówki uważane są za superfood, tak wiele mają korzystnych dla naszego zdrowia wartości odżywczych.
Aby dobrze rosły i dawały dorodne owoce, ważne jest, aby wiedzieć, jak prawidłowo przygotować glebę i jakiego nawozu użyć do ich uprawy.
Korzyści z borówek:
Są bogate w makroelementy: potas, wapń, fosfor i magnez. Zawierają znaczne ilości sodu, żelaza, tiaminy, ryboflawiny, niacyny i witaminy A.
Są wartościowymi przeciwutleniaczami, dzięki nadającym barwę owocom antocyjanom, które mają właściwości naturalnych antyoksydantów.
Owoce borówki zawierają również kwas egalowy o właściwościach przeciwnowotworowych oraz kwas foliowy.
Zawierają też substancje o działaniu przeciwbiegunkowym, regulują poziom cholesterolu we krwi, a także fitoestrogeny – hormony roślinne mające korzystny wpływ na układ hormonalny.
Napary z liści borówek również działają leczniczo wspomagają trawienie, a także zwalczają kaszel.
Wymagania glebowe
Ponieważ borówka najlepiej udaje się na glebach silnie kwaśnych, zwykle w naszych ogrodach przydomowych musimy przygotować dla niej specjalne stanowisko.
Jest to w miarę proste, jeśli ogród znajduje się na glebie leśnej lub poleśnej, najczęściej z natury kwaśnej.
Glebę taką wystarczy wzbogacić w substancję organiczną, używając na przykład kwaśnego torfu ogrodniczego.
Torf mieszamy z glebą rodzimą w stosunku 1:1, na głębokość około 40 cm. Posadzone krzewy ściółkujemy starymi trocinami, korą sosnową lub kompostem z liści dębowych. Na innych rodzajach gleb najlepiej jest przygotowane pod borówkę podłoże odizolować od rodzimej gleby.
W tym celu należy wykopać dół i wyłożyć go czarną folią, którą w kilku miejscach trzeba podziurawić.
Można też zakopać w ziemi pojemniki (stare beczki, duże donice) o podziurawionym dnie. W to nasypujemy warstwę kwaśnego torfu wymieszanego z rozdrobnioną korą sosnową i piaskiem w stosunku 2:1:1.
Aby zakwasić podłoże, można jeszcze dodać igliwia, liści dębowych, trocin z drzew iglastych czy kory sosnowej.
Ze względu na walory smakowe i zdrowotne warto mieć borówkę w swoim ogrodzie, mimo że uprawa wymaga nieco pracy i przygotowania dla krzewów odpowiedniego stanowiska.
Istnieje kilka odmian borówki amerykańskiej: Elliot, Brigitta, Chandler, Spartan, Duke itp.
Sadzenie
To krzewy długowieczne, mogą dawać owoce przez 50 lat, jeśli gleba jest odpowiednio przygotowana. Dorodność rośliny zależy od jakości gleby.
Krzewy borówki można sadzić pojedynczo lub w grupach. Jeśli chcemy posadzić je w rządkach, powinny być one oddalone od siebie o 2 m.
Rośliny w rządku, w zależności od odmiany, powinny rosnąć w odległości od 80 do 150 cm od siebie.
Przed posadzeniem borówki musimy wykopać dołek o głębokości 40-50 cm i szerokości 60-80 cm, a korzenie sadzonki zamoczyć w wodzie.
Możesz sadzić pędy, które mają 2 lata, które przyniosą owoce dopiero w trzecim roku.
Owoce w zależności od odmiany dojrzewają w czerwcu, lipcu, sierpniu i możesz cieszyć się świeżymi owocami przez 3-4 tygodnie.
Nawadnianie i nawożenie
Borówka uwielbia wilgoć. Dlatego wilgotność musi być utrzymywana na poziomie 60-70%, w upalne miesiące należy ją podlewać codziennie.
Borówka wysoka należy do roślin o bardzo małych wymaganiach pokarmowych. Ponieważ jednak jej korzenie znajdują się bardzo płytko, nie mogą korzystać ze związków mineralnych nagromadzonych w głębszej warstwie gleby.
Z tego powodu jej wymagania nawozowe, chociaż są niskie, muszą być odpowiednio zaspokojone. Jeśli chodzi o nawozy, borówki muszą być karmione fosforem, azotem i potasem.
Ważne jest, aby nawóz przedostał się do gleby 3-4 cm, dlatego zaleca się podlewanie rośliny natychmiast po zastosowaniu nawozu.
Do nawożenia borówki możemy stosować nawozy organiczne w postaci przekompostowanego, suszonego lub granulowanego obornika, a także kompostu.
Cięcie
Pielęgnacja jest dość łatwa, trawa rosnąca obok korzenia musi zostać usunięta, a suche pędy muszą zostać ścięte.
Cięcie nowo posadzonych krzewów borówki wykonuje się wczesną wiosną, nawet jeśli sadzone były jesienią.
Od momentu wysadzenia krzewów do 3-4 roku zaleca się usuwanie tylko pędów słabych, chorych, uszkodzonych mechanicznie lub przez mróz.
Jeśli sadzonki były dwuletnie i miały dobrze rozwinięty system korzeniowy, skracamy lekko pędy główne, których powinno być od 4 do 5.
W kolejnych latach przeprowadza się cięcie pielęgnacyjne i odmładzające. Wykonujemy je pod koniec zimy, do ostatnich dni marca.
Polega ono na prześwietlaniu zagęszczonej korony. Za pomocą sekatora usuwamy pędy słabe, obumarłe oraz stare i nieowocujące. Dbamy przy tym o zachowanie pokroju krzewu.
Regularne cięcie pozwala kontrolować siłę wzrostu krzewu, staje się on też bardziej luźny i przewiewny, więcej światłą słonecznego dociera do wnętrza korony, co ogranicza występowanie chorób i poprawia jakość dojrzewających owoców.